Γυρίζοντας από το Erasmus μου στο Νόττινχαμ αποφάσισα να ταξιδέψω στην Ευρώπη και να επισκεφτώ τους φίλους που είχα κάνει μέσω του προγράμματος. Ξεκίνησα από την Ιταλία έκανα έναν κύκλο στην Ευρώπη και κατέληξα στην Ουγγαρία και από εκεί πίσω στην Ελλάδα.
Η αεροπορική των φοιτητών, η RYANAIR μου εξοικονόμησε αρκετά χρήματα και μπορώ να πω πλήρωσα λιγότερα από ότι θα πλήρωνα για το τρένο που γυρίζει την Ευρώπη.
Πρώτη στάση η γοητευτική Ρώμη. Εκεί συνάντησα την φίλη μου την Γκράτσια η οποία μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα με ξενάγησε στην όμορφη Ρώμη.
Piazza di Spagna όπου δεν σε αφήνουν να καθίσεις στα σκαλοπάτια για να βγάλει μια φωτογραφία, εχει πολλούς φύλακες που σου υποδεικνύουν τι δεν πρέπει να κάνεις. Fontana di Trevi. Ο κόσμος δεν πρόκειται να σε αφήσει να σκεφτείς μια ευχή για να ρίξεις το νόμισμα σου στα μαγεμένα νερά, οπότε να την έχεις έτοιμη από πριν. Σίγουρα αξίζει εκείνο το παγωτό που φάγαμε στη πλατεία. Το παγωτό είναι must αν πάει κάποιος στην Ρώμη. Ρωμαϊκή αγορά και ο Παλατινός λόφος, θα περπατήσεις πολύ για να τα δεις όλα αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο. Η πλατεία Ναβονα αποτελεί ίσως και το σημείο συνάντησης για τους Ιταλούς. Μια μεγάλη μακρόστενη πλατεία με σιντριβάνια και εξαίρετη αρχιτεκτονική. Και φυσικά το αλησμόνητο Κολοσσαίο. Πόσο εντυπωσιακό είναι αυτό το κτίσμα που χρονολογείται από το 80 μ.Χ. Παρά το γήρας του παραμένει το σήμα κατατεθέν της Ρώμης. Αν δεν δεις το Κολοσσαίο τότε δεν έχεις πάει στη Ρώμη.
Επόμενη στάση Βαρκελώνη και από εκεί λεωφορείο για Βαλένθια. Εκεί συνάντησα τους Ισπανούς φίλους μου. Εκείνη την εποχή, μήνα Μάρτη, είχε τα Las Fallas, τα οποία είναι κάτι σαν το δικό μας καρναβάλι αλλά με φωτιές και πολλά και αμέτρητα πυροτεχνήματα. Πραγματικά είναι εντυπωσιακό πως μπορούν να παίζουν με τα φώτα όταν ο ήλιος κοιμάται!
Η Βαλένθια είναι μια πόλη που συνδυάζει ότι χρειάζεται ένας σύγχρονος άνθρωπος. Μια προστατευμένη παλιά αρχιτεκτονική που αναδεικνύεται μέσα από το ιστορικό της κέντρο και ένα παράλληλο σύγχρονο κέντρο με έργα από τον γνωστό σε εμάς Καλατράβα.
Επόμενη στάση πίσω στην Βαρκελώνη. Εκεί βρήκα τον Κύπριο φίλο μου για να με ξεναγήσει στην πόλη της τέχνης. Αλλά δεν είναι μόνο η τέχνη που σε συναρπάζει σε κάθε γωνία αλλά και η αίσθηση που νιώθεις σε μια πόλη που ξέρει να ζει.
Επόμενη στάση Στοκχόλμη. Ξαφνικά ανεβήκαμε βόρεια! Θα μπορούσε να ονομαστεί μια ημέρα στη Στοκχόλμη. Και κάπου εδώ ανεβάζω πυρετό. Πόσο άσχημο να έχεις πυρετό στην πιο κρύα πόλη του γύρου της Ευρώπης. Πέρα όμως του κρύου και του πυρετού είναι μια πόλη που σου αποπνέει ελπίδα για ζωή, για παραπάνω ζωή από όσο καθορίζουν οι δείκτες του θερμόμετρου.
Επόμενη στάση Κοπεγχάγη. Η πιο ωραία πόλη του Βορά. Μια θάλασσα διαφορετική που παρά το τσουχτερό κρύο έκαναν μπάνιο. Πάγωσα και μόνο που το σκέφτηκα. Όλα τα αξιοθέατα προσεγμένα και άξια σεβασμού, όπως αξία σεβασμού είναι και το μικρό κρατίδιο που υπάρχει στη περιοχή, η Κριστιάνα, στην οποία όλα επιτρέπονται και όλοι ζουν ελεύθεροι πέρα από κανόνες και στερεότυπα.
Επόμενη στάση Βουδαπέστη. Μια πόλη που θες να πας ξανά και ξανά. Μια πόλη για όλα τα επίπεδα ταξιδιού. Μια πόλη φανταστική. Είχε πάει ξανά αλλά αυτό δεν με εμπόδισε ώστε να την επιλέξω ξανά για να χαρώ τα ωραία της μπαράκια και την καταπληχτική θέα του Δούναβη το βράδυ. Μαγεία.
Και κάπως έτσι επιστρέφεις στην Αθήνα, στο όμορφο Θησείο, στην γραφική Πλάκα, στη θέα της Ακρόπολης με τον Παρθενώνα.
Και ύστερα Θεσσαλονίκη για να επιστρέψεις στην ωραία ρουτίνα που έχεις επιλέξει για ζωή…
