Της Μαρίστης Μπουρνουσούζη
Πλέον όλα φαντάζουν πιο εύκολα!
Έχουμε μειώσει τις αποστάσεις!
Έχουμε φέρει τον κόσμο πιο κοντά!
Οι πληροφορίες τρέχουν αστραπιαία από τη μια μεριά του πλανήτη μέχρι την άλλη!
Ενημερώνεσαι πριν καν το καταλάβεις!
Και όλα αυτά, αρκεί να έχεις ένα smart phone. Και φυσικά όλοι σχεδόν έχουμε.
Όλα είναι τόσο εύκολα. Ξέχασες να πληρώσεις ένα λογαριασμό μπαίνεις και κάνεις την κατάθεση επιτόπου. Εκείνη τη στιγμή που το θυμήθηκες εκείνη τη στιγμή έγινε! Στην κυριολεξία του το «πες το και έγινε»
Δεν θυμάσαι πώς γράφεται μία λέξη, δεν θυμάσαι μια ιστορική ημερομηνία, δεν θυμάσαι σημαντικά ονόματα και έργα, τα αναζητείς στο ιντερνέτ και ούτε γάτα ούτε ζημιά…
Θες να μάθεις περισσότερα για κάτι, για οτιδήποτε, μπαίνεις απλά στο ιντερνέτ και μαθαίνεις. Μαθαίνεις παραπάνω από αυτά που είχες κατά νου να ψάξεις και παραπάνω από αυτά που περίμενες να μάθεις !
Θέλεις να μάθεις αν κάποιος σου λέει αλήθεια για ένα γεγονός, για ένα γνωστό πρόσωπο, για μια εφεύρεση, για οτιδήποτε είναι προς συζήτηση, μπορείς να μπεις στο ίντερνετ και να το «γκουγκλαρεις». Να αναζητήσεις γνώμες, απόψεις, πληροφορίες.
Θέλεις να εκφραστείς. Εκφράζεσαι ελεύθερα και εύκολα.
Θέλεις να ταξιδέψεις… μπαίνεις κλείνεις τα φθηνότερα και τα ωραιότερα μέρη εύκολα και ανώδυνα. Τα ταξίδια εξάλλου στις μέρες μας είναι της μόδας. Και φυσικά μπορείτε να πάτε ως την άλλη άκρη του κόσμου εύκολα, φτάνει να το θελήσετε.
Θέλεις να ψωνίσεις. Ψωνίζεις τα πάντα από απορρυπαντικά μέχρι συλλεκτικά αυτοκίνητα! Ότι μπορείς να φανταστείς και να θελήσεις είναι εδώ στο «έξυπνο ιντερνέτ». Όλοι είναι εδώ.
Και ενώ έχουμε όλα αυτά τα καλά, όλες αυτές τις ανέσεις και τις ευκολίες δεν μας αρκεί. Θεωρούμε ότι είμαστε μια αδικημένη γενιά που περνάει δύσκολα και για αυτό είναι απογοητευμένη!
Πολλές φορές σκέφτομαι μήπως είμαστε λίγο άπληστοι! Μήπως επειδή δεν μας έλειψε τίποτα, έχουμε μάθει μόνο να ζητάμε και ποτέ να ευγνωμονούμε. Κατηγορούμε την προηγούμενη γενιά για τη κατάντια μας. Μήπως όμως είμαστε άξιοι της μοίρας μας ! Όλα μας δίνονται απλόχερα αν και ποτέ δεν τα ζητήσαμε. Έχουμε τα πάντα ή τουλάχιστον μπορούμε να έχουμε τα πάντα και καθόμαστε και κλαίμε τη μοίρα μας. Η γενιά που κατηγορούμε για τη κατάντια μας αυτή είναι που δημιούργησε το ιντερνέτ, αυτή έφερε τη πληροφορία στο κατώφλι της πόρτας μας. Ένα υπέρτατο αγαθό που δεν ξέρουμε να χειριζόμαστε.
Αυτό έχει γίνει: κοιτάμε το δάσος και χάνουμε το δέντρο και ίσως για πολλούς να συμβαίνει και το αντίθετο ! Η τόση πληροφορία μας έχει οδηγήσει σε μια συνεχή φρενίτιδα! Διαβάζουμε το ένα μετά το άλλο, βλέπουμε ακούμε τόσα διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα που στο τέλος χάνουμε την ουσία. Αυτός ο έρημος νους όσα φίλτρα και να βάλει για να κρατήσει το σημαντικότερο, κάποια στιγμή χάνει την μπάλα…
Όλοι έχουμε γίνει γνώστες. Όλοι θέλουμε να πούμε τη γνώμη μας. Να ακουστούμε. Μα οι απόψεις είναι τόσες πολλές και η καθεμία ίσως έχει κάτι σημαντικό να προσφέρει. Αλλά αυτό το μυαλό πόσο να προσπαθήσει να βρει το σημαντικό για εσένα;
Και να πως χάνεται ο χρόνος μας. Λέμε συνέχεια δεν έχουμε χρόνο… γιατί πολύ απλά βάζουμε τον εαυτό μας να υποστεί τη φρενίτιδα της ταχείας ανθρώπινης ανάπτυξης. Στο κυνήγι να προλάβουμε να τα ακολουθήσουμε όλα, έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνική ζωή μία αγοραστική δύναμη, μια εγκυκλοπαιδική γνώση, μία αναψυχή και μια ενημέρωση μέσω ίντερνετ και αυτό γνωρίζει να μας ελέγχει καλυτέρα από ότι ο ίδιος μας ο νους!
Όλοι οι μεγάλοι μας ζηλεύουν γιατί δεν έχουμε ζήσει πείνα, πόνο, πόλεμο. Όμως για αυτόν εδώ τον τεχνολογικό πόλεμο δεν μιλάει κανείς. Μας βομβαρδίζουν καθημερινά με χιλιάδες ενημερώσεις και πληροφορίες και αναμένουν πότε θα αποχωρήσουμε από το στίβο της τεχνολογίας , πότε θα κλατάρουμε!
Και τελικά καταλήγεις εκεί: δεν υπάρχει εποχή χωρίς τα θύματα της! Δυστυχώς δεν επιβιώνουν όλοι και αν επιβιώσουν δεν ζουν όπως θα τους έπρεπε να ζήσουν σε μια τέτοια εποχή.
Σε μια εποχή που εύκολα μπορείς να πετύχεις, οι πιο πολλοί ξέρουν πώς να αποτυγχάνουν! Είναι βαρύ το φορτίο της τεχνολογικής ανάπτυξης! Είναι αέναες οι πληροφορίες!
