Της Μαρίστης Μπουρνουσούζη
Εχθές 8 Μαρτίου 2019 ήταν η ημέρα της γυναίκας. Μια ημέρα αφιέρωμα σε αυτό το πλάσμα που χαρακτηρίζουμε θηλυκό, γυναίκα, κορίτσι και άνθρωπο δεν αρκεί. Και οι 365 ημέρες πρέπει να είναι αφιερωμένες σε αυτήν… σε αυτήν που φέρνει μια άλλη ζωή στη ζωή! Την φροντίζει και την μεγαλώνει.
Η γυναίκα είναι σαν τα δέντρα για τη γη, δίνει οξυγόνο, δίνει ζωή! Τα δέντρα, τα φυτά, το πράσινο είναι τόσο σημαντικά για την Γη, για την ανθρωπότητα, που χωρίς αυτά δεν θα υπήρχε επιβίωση. Τόσο σημαντική είναι και η γυναίκα για την ανθρώπινη ζωή. Χωρίς αυτή το ανθρώπινο είδος θα είχε εκλείψει.
Για αυτό το λόγο πότε δεν μπόρεσα να καταλάβω πως οι γυναίκες θεωρούνταν κάποτε άνθρωποι Β κατηγορίας! Πώς ακόμα, εν έτει 2019 υπάρχουν κράτη που δεν αναγνωρίζουν την γυναίκα ως άνθρωπο, δεν αναγνωρίζουν ζωτικά δικαιώματα σε αυτή που προσφέρει ζωή ;;;
Ακόμα και σε χώρες που η γυναίκα θεωρείται ισάξια με τον άνδρα, επικρατεί ο πατριαρχικός μανδύας. Τι πάει να πει αυτό; Στο νομικό κόσμο η γυναίκα έχει ίσα δικαιώματα με τον άντρα. Παρόλ’ αυτά, το μυαλό αντρικό και γυναικείο, συνεχίζει να έχει κατάλοιπα μισογυνισμού.
Στην ελληνική πραγματικότητα υπάρχουν τα πατριαρχικά κατάλοιπα. Η γυναίκα πρέπει να μεγαλώσει το παιδί και να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Συνεπώς της έδωσαν την ελευθερία να εργάζεται να είναι ανεξάρτητη, να έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις δίνοντας της μια νέα θέση στην κοινωνία αλλά δεν αφαίρεσαν πότε την παλιά της θέση. Ναι μεν να έχει δικαιώματα, να μπορεί να εργάζεται, να είναι ίση με τον άντρα αλλά επιπλέον πρέπει να κάνει ο,τι έκανε και στο παρελθόν. Αυτό επιφέρει μεγαλύτερα βάρη και διλήμματα.
Μια γυναίκα αφοσιωμένη στην καριέρα της ή μια γυναίκα αφοσιωμένη στην οικογένεια;
Αν τα κάνει και τα δύο χωρίς καμία βοήθεια, θα φτάσει στο σημείο της υπερκόπωσης και δεν θα τα κάνει και σωστά. Πρώτου ανακηρύξουμε με μεγάλη περηφάνια ότι η γυναίκα είναι ίση με τον άνδρα ας αναλογιστούμε ότι τρέχει σε δυο παράλληλες τροχιές: στην παλιά της ιδιότητα, μητέρα-σύζυγος και στη νέα της ανεξάρτητη εργαζόμενη.
Η παρακάτω φράση ίσως σοκάρει αλλά διαβάστε ως το τέλος του άρθρου για να βγάλετε τα συμπεράσματα σας.
Η πραγματικότητα είναι μία και πονάει: δεν θα είμαστε ποτέ ούτε ίσες ούτε ίδιες με τους άντρες γιατί οι ανάγκες μας θα είναι πάντα διαφορετικές. Γιατί η φύση μας και τα βιολογικά μας στοιχεία είναι διαφορετικά. Και αυτό δύσκολα μπορούμε να το αλλάξουμε.
Ας σκεφτούμε λίγο λογικά και όχι παρορμητικά. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η ισότητα αλλά η δικαιοσύνη μεταξύ των δύο φύλων! Το να εξυμνούμε την ισότητα μεταξύ μιας γυναίκας και ενός άνδρα είναι εύκολο παιχνίδι. Το να εξυμνούμε όμως την δικαιοσύνη ανάμεσα στα δύο φύλλα απαιτεί εξυπνάδα και στρατηγική.
Είναι ίσο η γυναίκα να κάνει πράγματα που κάνει και ένας άντρας αλλά έχετε σκεφτεί ότι ίσως δεν είναι δίκαιο…
ΙΣΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Η παραπάνω εικόνα είναι η ακριβή απεικόνιση της ισότητας και της δικαιοσύνης και φυσικά δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά όλους τους ανθρώπους. Εσείς τι θα προτιμούσατε την ισότητα ή τη δικαιοσύνη;
Η γυναίκα δεν πρέπει να θέλει την ισότητα που της προσφέρεται απλόχερα. Πρέπει να αποζητά την δικαιοσύνη για να κερδίσει το παιχνίδι της κοινωνίας. Η γυναίκα πρέπει να αγάπα αυτό που είναι, αυτό το ξεχωριστό, το μοναδικό δημιούργημα της φύσης. Δεν πρέπει να προσπαθεί να μοιάσει σε κανένα άλλο ον γιατί γεννήθηκε για να είναι το καλύτερο!
Ας αποδεχτούμε την γυναικεία μας φύση εφόσον θέλουμε να αποκαλούμαστε γυναίκες. Ας ανακαλύψουμε τις δικές μας ανάγκες και ας φροντίσουμε να τις καλύψουμε όχι με την ισότητα αλλά με την δικαιοσύνη.
Δεν θέλουμε να είμαστε ίσοι, θέλουμε να είμαστε δίκαιοι!
