Της Μαρίστης Μπουρνουσούζη
Σου έρχονται αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία. Τότε που έψαχνες και έβρισκες αγάπη απλόχερα. Τότε που ανακάλυπτες αθώα τον κόσμο που ανοιγόταν μπροστά σου. Τότε που ονειρευόσουν με τα μάτια ανοιχτά και με το μυαλό ψηλά. Σε εκείνη την χρονική περίοδο πήγαινε πίσω και αναζήτησε τον εαυτό σου. Σκάλισε τις αναμνήσεις σου και δες τι ήταν αυτό που σε έκανε ευτυχισμένο και στη πορεία το έχασες;
Έχασες το νήμα της ευτυχίας σου, της πραγματικής σου ευτυχίας. Το έχασες γιατί πάγωσες μέσα σου το παιδί. Έτσι σου είπαν. «Τώρα ενηλικιώθηκες δεν μπορείς να σκέφτεσαι όνειρα και πόσο μάλλον να τα πράττεις». Τώρα θα ονειρεύεσαι με τα μάτια κλειστά και το μυαλό χαμηλά, χαμηλά να πατάει σε τούτη την γη που σε μεγάλωσε. Και όταν θα ανοίγεις τα μάτια σου θα ζεις μια πραγματικότητα που το μυαλό σου σιγοντάρει στα χαμηλά. Πάνε τα όνειρα, πάνε τα παιχνίδια. Είσαι μεγάλος πια και πρέπει να ακολουθήσεις τους μεγάλους. Και εκεί και κάπως έτσι χάνεις το νήμα της ευτυχίας σου. Και έπειτα το αναζητάς αλλού… σα να μην ήσουν ποτέ παιδί σα να μην γνώρισες ποτέ την παιδική σου επιτυχία στην ευτυχία!
Γιατί κανείς δεν μας είπε να μην ξεχάσουμε ποτέ πως ήμασταν όταν ήμασταν μικιά! Να μην ξεχάσουμε τα όνειρα μας, τα παιδικά μας όνειρα που θυσιάστηκαν στο βωμό της παγωμένης και δήθεν καλοφτιαγμένης πραγματικότητας που εμείς οι ίδιοι φτιάξαμε. Και τώρα ψάχνουμε να βρούμε μανιωδώς την ευτυχία μας, την επιτυχίας μας. Ψάχνουμε να βρούμε αυτούς που μας κάνουν ευτυχισμένους, τη στιγμή που εμείς δεν είμαστε άξιοι να γεννήσουμε την ευτυχία στον εαυτό μας. Χαραμίζουμε τη ζωή μας σε άσκοπες ώρες. Άσκοπες ώρες εργασιακής μανίας σε μια εργασία που δεν μας αρέσει, δεν μας καλύπτει, δεν μας προσφέρει τίποτα. Γυρνάμε σπίτι κατάκοποι και δεν προλαβαίνουμε ούτε να ονειρευτούμε με τα μάτια κλειστά! Δεν ονειρευόμαστε πια. Μόνο ζούμε για να υπάρχουμε. Και χωρίς όνειρα η ζωή δεν είναι ζωντανή είναι μια νεκρή ζωή!
Ας σταματήσουμε λίγο τα γρανάζια μας και ας αναρωτηθούμε τι θέλουμε από ετούτη τη ζωή μας… Εξάλλου η ζωή είναι μικρή και είναι μία και μοναδική! Αλλά και μεγάλη να ήταν και πολλές να ήταν, πάλι θα θέλαμε τη ζωή, τη ζωή την αληθινή κάθε φορά κάθε στιγμή. Ας κλέψουμε 3 λεπτά από την καθημερινότητα μας και ας ονειρευτούμε όπως κάναμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Με τα μάτια ανοιχτά και με το μυαλό ψηλά. Ας ψάξουμε να βρούμε την ευτυχία μας στα παιδικά μας χρόνια. Στην αναζήτηση αυτή θα ανακαλύψουμε πόσο λίγοι είμαστε στο τώρα μας. Θα ανακαλύψουμε τι πραγματικά μας λείπει. Θα ανακαλύψουμε την επιτυχία που επιζητούμε να δημιουργήσουμε στη ζωή μας. Την επιτυχία εκείνη που συνδέεται άμεσα με την ευτυχία, γατί η επιτυχία είναι εύκολη αλλά η επιτυχία στην ευτυχία δεν είναι καθόλου εύκολη. Και ως παιδία δημιουργούσαμε εύκολα επιτυχίες στην ευτυχίας μας. Ως παιδιά ξέραμε τι θέλαμε πραγματικά και το κάναμε άθελα μας. Αυτό το «άθελα σου» αναζήτησε και εσύ και θα δεις πως η επιτυχία στην ευτυχία θα είναι σίγουρη! Αυτή η αναζήτηση θα είναι δύσκολή και χρονοβόρα αλλά θα σε ανταμείψει με το παραπάνω γιατί στην ουσία θα έχεις βρει τον σκοπό της ζωής σου!
Ακόμη και αν τα παιδικά σου χρόνια είναι από αυτά που δεν θες να θυμάσαι, κράτα τούτο: πάντα έκανες κάτι άθελα σου που σε ευχαριστούσε, σε χαροποιούσε και σε έκανε να νιώθεις ψηλός και τρανός στα μάτια τα δικά σου! Αυτό είναι το κλειδί σου, άρπαξε το, κράτα το και άνοιξε τις πύλες της επιτυχίας στην ευτυχία σου!
